به گزارش خبرنگار مهر، نشست «کینو سیویلیزاجی» یکی از دیدارهای جشنواره فیلم عمار با حسن رحیم پور ازغدی عصر آن روز یکشنبه ۱۹ دی ماه در محل جشنواره در سینما فلسطین تهران بود.
رحیم پور ازغدی در ابتدای این نشست گفت: وقتی از رابطه سینما و تمدن صحبت می شود می توان از مولفه های مختلفی استفاده کرد. کدام تمدن ها کدام سینماها را تقویت می کنند و کدام سینماها آنها را ضعیف می کنند؟ عنصر مؤثر بر ظرفیت تمدنی هنر به ویژه سینما، تخیل، شخصیت پردازی و الگوسازی است. همه شاخه های سینما در آرایش افکار عمومی و اخلاق تاثیر دارند و از این طریق. به همین دلیل است که سینما در تمدن امروز موثر است.
وی ادامه داد: تمدن بخش سخت افزاری دارد و نباید فراموش کرد که مخاطب آن مردم و سینمای آن مخاطبان است. مخاطب انسان دین است و مخاطب دین انسان است و هر چیزی که به اندیشه و اخلاق و انسانیت انسان مربوط می شود به دین نیز مربوط می شود. هر یک از هنرهایی که به بشریت قدرت می بخشد، دینی است و سینمای دینی را می توان با آثار و فلسفه های پشت آن شناخت.
ساده ترین معیار برای ارزیابی سینمای دینی چیست؟
این کارشناس فرهنگ ادامه داد: برخی سینمای دینی را عدالت خواهی، برخی معنوی و برخی سرگرمی می دانند. ساده ترین معیار برای سنجش سینمای دینی و مذهبی تر، توجه به اثر هنری و تاثیر آن بر بیننده است. اگر تأثیر روی تماشاگر او را به معیارهای دینی نزدیک کند، به همان اندازه که دیندار است و هر چه از سینمای غیرمذهبی دورتر است. اگر یک اثر هنری معنویت و اخلاق را در مقوله‌های مختلف به آن ایمان و سبک زندگی بیاورد، اثری دینی است و اگر از این ارزش‌ها عدول کند، اثری غیردینی است.
رحیم پور ازغدی تاکید کرد: نمی توان گفت سینمای مذهبی یک ژانر خاص است، بلکه همه ژانرها می توانند مذهبی یا غیر مذهبی باشند. خیال واسطه بین عقل و حواس است که خداوند به انسان داده و انسان به شیطان یا فرشتگان می دهد. ضمناً تاکید می کنم که تمامی ژانرهای فیلم اعم از پلیسی، داستانی، عشقی، جنگی و… می تواند سینمای مذهبی یا غیر مذهبی باشد. حتی فیلم های زرد و سیاه نیز در این دسته قرار می گیرند. حتی سرگرمی هم به این سمت می رود، اگر تولیدات سینمایی در راستای رشد معنوی انسان باشد، سینما تبدیل به معبد می شود.
وی تاکید کرد: همه هنرمندان باید پاسخگوی آنچه می خواهند بگویند و چگونه می خواهند بگویند. ظرف و اقلام هم مهم است، اگر ظرف درست نباشد سینما نیست و اگر درست نباشد شرعی نیست. نباید فراموش کرد که سینمای مسلمان و مذهبی نیز سطحی دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. بعضی ها می گویند سینما خاکستری است، اما سیاه یا سفید آن را می سازد. فقط جای قهرمان و ضدقهرمان تغییر کرده است.
همه فیلم ها ایدئولوژیک هستند
وی توضیح داد: همه فیلم ها ایدئولوژیک هستند، سینمای خنثی وجود ندارد و همه آثار پیام دارند. در این سال ها فیلم های انقلابی را به سخره گرفتند و گفتند سینما هنر است و نباید ایدئولوژی داشته باشد.
رحیم پور ازغدی افزود: گفته می شود در توصیف زمان و مکان داستان باید به خاطر داشت که قهرمان داستان چه کسی باید باشد، بنابراین باید ویژگی های خوب و بیننده پسند شخصیت ها را در نظر گرفت، اما ترتیب آن را داد. وضعیت به گونه ای بود که این مخاطب مجبور به قتل شد. اینجا فرق خیر و شر است.
وی تاکید کرد: در سینمای اسلامی چهار صفت حسنه نمی تواند قتل را توجیه کند زیرا قتل ذاتا اشتباه است. آمریکا همراه با سینما، با به تصویر کشیدن مذهبی ترین افراد یا جنگیدن برای کشورشان به عنوان قاتل و قاتلان به عنوان قهرمان، ذهن مخاطب جهانی را تغییر می دهد. این قاسم سلیمانی بود که نشان داد این افراد چه کسانی هستند.
رحیم پور ازغدی در پایان گفت: شهید سلیمانی به من گفت که ما فیلمی از آن سوی جبهه های انگلیس و آمریکا با نفوذ خود در پشت جبهه آنها داریم. حتی سربازان آمریکایی هم از ترس پوشک بزرگسال می پوشند! بنابراین آنها نمی توانند روی زمین با ما بجنگند. آمریکایی ها بزرگترین تروریست های جهان هستند که از طریق سینما چهره خود را تغییر می دهند. در نهایت باید بگویم که هدف یک فیلم فیلمساز است و فیلمساز کارگردان، تهیه کننده و فیلمنامه نویس است.